Zużycie niklu w skali światowej
Jak i wiele innych rynkach stali i ważnych konstrukcyjnych stopów według szacunków statystycznych firmy WBMS, niklu segment rynku jest od kilku lat charakteryzował się silną nadwyżką podaży nad popytem. Jeśli w 2011 roku większość krajów unii europejskiej zauważyć niedobór niklu, do 2012 roku wzrost wydajności dużych koncernów, związane z otwieraniem nowych, bogatych złóż doprowadził do przejścia towarowo-pieniężnych manipulacji między konsumentem a dostawcą na nowy poziom i powstawanie długotrwałego nadmiaru srebra metalicznego surowców. Choć światowy popyt na takie surowce, jak i znacznie wzrosła, ale wzrost produkcji dobiegające z nawiązką wyrównywał wzrost zapotrzebowania na nikiel materiałach.
Na dzień dzisiejszy lwią część całego niklu przedstawionego na krajowym i międzynarodowym rynku produkują pięć dużych firm. Wiodącą rolę w tej wspaniałej piątce zajmuje rosyjska firma pod nazwą «Norylski nikiel», ze swoimi rocznymi ilościami produkcji gotowego surowca około trzystu tysięcy ton. Drugie i trzecie miejsce na podium zajmują firmy бразильско-kanadyjskiego i anglo-australijskiej napełniania.
Zużycie surowców niklu w kontekście światowego rynku można podzielić na pierwotne i końcowy typ. Pierwotne zużycie surowców określają tych gałęziach przemysłu, gdzie srebrny metal z unikalnymi właściwościami stosowany w czystej postaci, wtórne zużycie zależy od firm handlowych, wykorzystujących w swojej działalności różne półprodukty i gotowe wyroby z niklu i jego stopów. Przy czym ponad dwie trzecie całego ilości niklu produkcji przeznacza się na pierwotne zużycie w zakresie budowy różnych gatunków stali nierdzewnych. Również stałymi konsumentami ważnego materiału konstrukcyjnego jest galwaniczna dziedzina i zakres produkcji różnych никельсодержащих stopów.
W związku z faktem, że na dzień dzisiejszy popyt na ten materiał znacznie wyprzedza ilości ofert od wiodących producentów, w bieżącym roku nadmiar niklu wyrobów na światowym rynku nieco zmniejszona. Cena ważnego materiału konstrukcyjnego będzie systematycznie wzrastać i w 2014 roku osiągnie osiemnaście tysięcy amerykańskich dolarów za każdą tonę surowca. Taka sprzyjająca pogoda pozwoli głównym przedsiębiorstwom kształtującym kierunek pracy w branży zapewnić stabilność i stały dobrobyt.